Μπήκε η άνοιξη, κοινός, ΤΗΝ ΚΑΤΣΑΜΕ!

Δεν με πιστεύεται ε; έχετε κουραστεί να με ακούτε να σας λέω πως το σύμπαν θα καταρρεύσει όπου να νε και να το στηρίζω άπλα και μόνο στο ότι αλλάξαμε μήνα ε; Καλά να πάθετε τότε.


Ναι ρε. Δεν μου αρέσουν πια τα χαρούμενα πουλάκια. Ούτε τα ανθισμένα παρτέρια. Ούτε καν οι διακοπές του Πάσχα. Γιατί πολύ άπλα μου θυμίζουν ότι είμαστε στην χειρότερη εποχή του χρόνου.
    Ψάχνεται το επιχείρημα μου ε; λοιπόν με δυο λογία:
Ετοιμαστείτε να τσακωθείτε με όλους και με όλα.
       Απλά παραδεχτείτε το. Ο κολλητός/κολλητή, ο μεγάλος αδερφός, εσείς, ο γείτονας, ο καθηγητής, και ο περιπτεράς της γειτονιάς, ΟΛΟΙ τσακωθήκατε με την σχέση σας. Ναι ναι. Είδατε που το ξέρω. Δεν φταίει κάποιο ξωτικό τον λουλουδιών που σπέρνει διχόνοια. Δύστυχος η αίτια είναι πολύ πιο ρηχή.
Κατά βάθος και υποσυνείδητα, συνειδητοποιούμαι ότι διανύουμε την περίφημη εποχή του ζευγαρώματος. Ναι έτσι είναι. Φταίει το σεξ. Μην το αρνείστε. Όσοι δεν ικανοποιούνται ψάχνουν νέο σύντροφο, όσοι ικανοποιούνται έχουν αυξημένες απαιτήσεις χωρίς όμως να βρίσκουν ανταπόκριση άρα παύουν και αυτοί να ικανοποιούνται. Τέλος όσοι δεν έχουν ταίρι απλά ψάχνουν απεγνωσμένα.
       Αν ήμουν άνεργος αυτήν την εποχή θα άνοιγα γραφείο συνοικεσίων. Τρελά άφραγκα σας λέω. Τέλος πάντων το αποτέλεσμα είναι οι πάντες να είναι συγχυσμένοι και ευέξαπτοι, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται τα πάντα. Μπαίνεις με την αδερφή σου στο super market και της την πέφτει ο ιδιοκτήτης. Πας μια βόλτα στο πάρκο και ακούς τα χτεσινοβραδινά κατορθώματα τον περαστικών. Και μην κάνεις την βλακεία να έχεις την απαίτηση να κάνεις κάποιος σωστά την δουλειά του γιατί σίγουρα θα είναι έτοιμος να ξεσπάσει.
      Αγαπητοί αναγνώστες, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα. Είμαστε όλοι θηματα τον ενστίκτων μας. Υπομονή. Θα περασει.